ترمز و شیرهای ایمنی

به گونه ای می توان گفت آسانسور هیدرولیکی یک بالابر ساده است که در هنگام حرکت رو به بالا جریان انرژی به سمت سیستم است، یعنی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین خالی است سیستم هیدرولیکی یک آسانسور در پایین ترین نقطه مسیر در مقایسه با همین سیستم در زمانی که آسانسور در طبقات بالا قرار دارد سطح انرژی کمتری دارد.

این شرایط برعکس سیستم های کششی است. به علت وجود جرم متعادل کننده کادر وزنه یک کابین خالی بالابر در پایین ترین نقطه نسبت به کابین خالی بالابر در طبقات سطح انرژی بیشتری دارد. از این رو در صورت رها شدن یک آسانسور هیدرولیکی چه در هنگام حمل بار اسمی چه زمانی که کابین بالابر خالی است پایین آمده و بر روی بافر ها می نشیند ولی اگر کابین خالی آسانسور کششی رها شود با سرعت سقوط آزاد به سمت بالا حرکت می کند. برای اینکه سرعت آسانسور هیدرولیکی افزایش پیدا کند، موتور و پمپ باید جریان روغن بیشتری تولید کرده و به درون جک بفرستند. از آنجا که پمپ و موتور معمولا طوری انتخاب می شوند که فقط توان کافی برای حرکت دادن با سرعتی نزدیک به سرعت اسمی را داشته باشند احتمال کمی برای افزایش بیش از حد سرعت در حرکت رو به بالا وجود دارد. در تمام موارد با جدا شدن ارتباط پمپ و واحد تامین نیرو جهت حرکت رو به بالا متوقف می شود. بنا براین نیازی به پیش بینی سیستم مکانیکی برای توقف اضطراری حرکت روبه بالا نخواهد بود.

حتی در حرکت رو به پایین نیز رفتار یک آسانسور هیدرولیکی تفاوت زیادی با آسانسور کششی دارد. از آنجا که کابین بر روی یک ستون مایع که در داخل جک قرار دارد تکیه کرده است، تنها احتمال افزایش سرعت در صورت حذف کامل تعلیق (در سیستم اتصال غیر مستقیم) یا خروج سریع و کنترل نشده روغن از داخل جک رخ می دهد. این امر برای کنترل سرعت امکانات دیگری غیر از سیستم های متداول گاورنر و پاراشوت می طلبد. سیستم اصلی بالابر و آسانسور هیدرولیکی که برای این منظور کاربرد دارد به شرح زیر می باشد:

-سیستم نگهدارنده سنتی شامل گاورنر و پاراشوت

-پاراشوتی که بوسیله کابل جداگانه یا به صورت مستقیم در هنگام قطع سیستم تعلیق تحریک می شود. (در سیستم های اتصال غیر مستقیم)

-مکانیزم قفل کن متصل به میله جک

-شیر محدود کننده جریان در ورودی جک

-شیر قطع کننده مسیر جریان در ورودی سیلندر

کاربرد گاورنر و پاراشوت در آسانسور های هیدرولیک

اغلب اوقات برای متوقف کردن کابین آسانسور که با سرعت زیاد به سمت پایین حرکت می کند به کار گیری یک پاراشوت که به وسیله گاورنر فعال می شود مناسب است. چنین سیستمی برای استفاده در آسانسور های هیدرولیکی نیز کاربرد دارد. در مورد استفاده از پاراشوت در آسانسور هیدرولیکی با اتصال مستقیم کابین به جک باید یک سری تجهیزات اضافی بین کابین و جک پیش بینی گردد. در حالت عادی اتصال بین جک و کابین بالابر تحت فشار است. ممکن است که سر جک را با اتصال سوکتی به کابین بالابر متصل کرد. چنین اتصالی اجازه انحرافات کوچک در هم محور شدن میله جک و راهنماهای کابین بالابر هیدرولیکی را می دهد. به هر حال اگر سرعت کابین بالابر یا آسانسور هیدرولیکی افزایش پیدا کند میله جک با جرم نسبتا زیاد نیز با همان سرعت حرکت می کند. زمانی که پاراشوت درگیر می شود  شتاب معکوسی به کابین بالابر وارد شده و نیروهای نگهدارنده در جهت مخالف از کابین به میله جک منتقل می گردد. بنابراین برای کاهش سرعت و توقف کابین بالابر، اتصال بین جک و کابین باید توانایی تحمل و انتقال این نیرو ها را داشته باشد. مطمئنا در سیستم هیدرولیکی با اتصال کابلی (غیر مستقیم) پاراشوت متصل به کابین بالابر توانایی متوقف کردن میله جک را ندارد.

کاربرد ترمز گلویی جک در آسانسور هیدرولیکی منجر به یک ابزار مکانیکی شده است که مستقیما بر روی میله جک عمل می کند. چنین ابزاری جایگزین سیستم پاراشوتی است که در اتصال مستقیم جک به کابین آسانسور کاربرد پیدا می کند. در سیستم اتصال غیر مستقیم متوقف کردن میله جک رها شده از کابین آسانسور حداقل برای مسافران سودی نخواهد داشت. به هر حال در سیستم اتصال مستقیم استفاده از ابزاری که کابین آسانسور به میله جک متصل است این اطمینان را می دهد که تحمل نیرو های نگهدارنده کششی در اتصال بین جک و کابین آسانسور لزومی ندارد. ترمز گلویی جک قفل کن پلانجری به جای نگهداشتن کابین پیستون هیدرولیکی را قفل می کند.

ادامه در بالابر هیدرولیکی آسیا برج- http://asiabalabar.com