pic_colo

سازی زهی-آرشه ای ،کوچکترین ساز این دسته ،که برای نواختن روی شانه چپ قرار می گیرد و به کمک آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می شود.سیم های ویلن قبلا از روده گوسفند ساخته می شد.امروز در سیم های بم تر ،بر روی روده سیم فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیرتر از مفتول فلزی تنها استفاده می شود. سیم های ویولن ،از زیرترین تا بم ترین سیم ،به ترتیب پایین کوک می شوند: “می”(سیم اول)،”لا”(سیم دوم)،”ر”(سیم سوم) و “سل”(سیم چهارم) .بنابراین اصوات سیم ها نسبت به یکدیگر ،به ترتیب فاصله پنجم را تشکیل می دهند. وسعت صدای ویولن از این قرار است: در این وسعت صدا ،ویولن قادر است تمام فواصل کوماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی و هر موسیقی دیگر را حاصل کند ،به شرط آنکه گوش نوازنده در تشخیصشان استاد باشد. ویولن سازی تکنواز و همنواز است .عضو مهم ،چه در ارکسترهای کوچک (حتی دو تا سه نوازنده) و چه در ارکسترهای بزرگ (ارکستر سنفونیک) به شمار می رود. ویولن آلتو (ویولا) از نظر ساختمانی و طرز گرفتن عینا شبیه به ویولن و فقط حدود چند سانتیمتر از آن بزرگتر است.تفاوت دیگر این ساز با ویولن در کوک و وسعت آن است. فواصل سیم ها در اینساز نیز مانند ویولن چنجم است و باید دانست که نت این ساز را با کلید “دو”ی روی خط سوم می نویسند .وسعت صدا در این ساز عبارت است از : نقش تکنواز در این ساز کمی کمتر از این نقش در ویولن است :در عوض ویولن آلتو یکی از اعضای مهم همنواز های کوچک و همنواز بزرگ (سمفونیک و نظایر آن) است. لینک منبع: آموزشگاه موسيقي پيكولو